Ik hou van mijn werk maar soms is het zwaar om een vooruitziende blik te hebben, vooruit te weten en te doorvoelen.

Waar ik bijvoorbeeld nauwelijks over praat, en dan tot nu toe alleen nog met een enkele collega en vriendin omdat het ook voor mij nog altijd een soort van 'ver-van-mijn-bed-show' is, is het feit dat ik bij mensen implantaten verwijder die ik waarneem wanneer ik een healing geef.
Implantaten die zich laten zien als een zwarte microchip met aan weerszijden metalen pootjes.

Hoe ik hiermee in aanraking ben gekomen?

Een aantal jaar geleden lag ik half in slaap in mijn bed toen ik ineens een beeld te zien kreeg van een microchip die zich in mijn nek zou bevinden en ik was meteen klaarwakker. Op het moment dat ik me afvroeg hoe ik deze dan zou kunnen verwijderen, ontstond er in de energie als vanzelf een apparaat dat op heel nauwkeurige wijze, zonder ook maar íets te beschadigen, die chip verwijderde.
Ik voelde meteen verlichting en begon nieuwsgierig de rest van mijn lichaam te scannen.

Tot mijn verbijstering kwam ik er veel meer tegen. In elk van de grotere chakra's en op meerdere plekken in mijn lichaam.
Nadat ik deze stuk voor stuk had verwijderd en vervolgens had vernietigd, voelde ik me een stuk lichter en vrijer.
De functie van die chips: mensen controleren en manipuleren. In feite dus beroven van vrijheid.

Twee weken geleden kreeg ik vanuit het niets de ingeving om mijn zoon te 'scannen' terwijl ik 's avonds mijn mail las. Ik tunede in en ook bij hem trof ik op diverse plekken deze implantaten aan waarvan een aantal vrij groot waren.
Ik heb dat wat ik zag allemaal verwijderd, me opnieuw afvragend wat ik in vredesnaam aan het doen was en of hij er überhaupt iets van zou merken (ik had hem nog niets verteld i.v.m. het 'ver-van-mijn-bed-show-verhaal').

Zojuist kwam ik thuis en ik begroette hem terwijl hij aan het gamen was. Ineens zette hij zijn controller in de pauze stand, keek me aan en zei:
"Het was zo raar: van de week dacht ik zomaar ineens "Ik heb al die jaren slapend rondgelopen en ben pas net echt aan het leven. En terwijl ik die gedachte kreeg, dacht ik: "wtf?"

Terwijl hij vertelde, gingen mijn gedachten terug naar de chips die ik verwijderd had en ik kreeg kippenvel: voor mij altijd een bevestiging dat het klopt wat ik ervaar. Wat hij vertelde bevestigde dus mijn bevindingen.
Ik heb hem alleen verteld dat dit supermooi is, omdat ik in de energie iets bij hem had verwijderd en ik benieuwd was of hij er iets van zou gaan merken. We kletsten nog even waarna ik mijn bed opzocht.

Ik dook mijn bed in en voelde me even intens verdrietig. Verdrietig om al het gemanipuleer, om de gevechten om macht en controle die altijd gaande zijn geweest en nog altijd gaande zijn. Zowel op micro als op macro niveau.
Verdrietig, omdat ik niet altijd alles kan delen wat ik voel en ervaar omdat velen het nog niet begrijpen waardoor het angst kan veroorzaken, en verdrietig omdat het daardoor soms ook heel eenzaam voelt.

Waarom ik het nu toch deel, is omdat het hoog tijd wordt dat veel meer mensen zich hiervan bewust gaan worden. Bewust van het feit dat er zoveel meer gaande is dan waar normaliter over gesproken wordt en bewust van het feit dat jij de mogelijkheid hebt om jouw emotionele vrijheid terug te claimen.

Omdat het je geboorterecht is om vrij te zijn, op alle mogelijke manieren.